Türkçenin İnkişafı İçin Tercüme

Akkadcadan Basliyarak Günümüze Kadar Belki Bütün Büyük Kültür Dillerinin İnkisâfinda Tercümenin Baslica Bir Âmil Oldugu Müsâhede Edilmektedir. Türkçe De Bu Umûmî Kaidenin Hâricinde Degildir; Onun Da, Târîh Boyunca, Belki Bütün Dönüm Noktalarinda Tercümelerin Agir Bastigi Tesbît Olunmaktadir. Tanzîmat Devri Ve Sonrasinda İse, Tercümeye, Gayet Suûrlu, Planli Bir Siyâsetle, Türkçenin İnkisâfi İçin Baslica Bir Vâsita Olarak Mürâcaat Edilmistir. Hedef, İstanbul Türkçesini, Fransiz Nesrini Örnek Alarak Gelistirip Resmî Yazi Dili Ve Edebî Dil Yapmaktir. Proje, Daha 19. Asrin Sonlarinda Tamâmen Muvaffak Olmus, Fransiz Nesrinin Her Çesit Türünü Ve Teknigini Kullanabilen Asrî Türk Nesri İnsâ Edilmis Ve Türkçemiz, Ayni Zamânda, Pek Genis Bir Kelime Hazînesine Kavusmustur. Bu Safhaya Kadar, Fransizcadan –Umûmiyetle- Millî Hassâsiyet Ve Suûrla Tercümeler Yapildigi İçin, Fransizca, Türkçe Üzerinde, Gayet Yapici, İnkisâf, Hattâihyâ Edici Bir Têsîricrâ Etmistir. 1930’Lardan Îtibâren İse, Avrupacilik İdeolojisi, Fransizcaya, Türkçeyi Olabildigince Fransizcalastirmak İçin Mürâcaat Etmis, Bu Devrede, Fransizca, Türkçe Üzerinde Tahrîpkâr Ve Tereddî Ettirici Bir Têsîr Göstermistir. Târîh Boyunca Türkçenin İnkisâfinda Tercümelerin Têsîrinitâkîb Etmek Demek, Türkçenin Göktürkçeden Osmanlicaya (Dîgertâbirle İstanbul Türkçesine) Uzanan On Dört Asirlik Mâcerâsini İçinden Yasamak Demektir. Bu Çalismayi “Tercüme Bilimi (Traductologie)” Çerçevesinde Yürüttügümüz Zamân, Ondan, Tercüme Pratigimiz İçin De Çok Mühim Netîceler Çikmaktadir.