Türklüğe İhtida 1870 1939 İsviçresinde Yeni Türkiyenin Öncüleri

Kiyametvârî Bir “Çag Dönümü” İkliminde, Ancak En Güçlülerin Hayatta Kalmaya İmkâni Ve Hakki Olacagina İnaniyorlardi. Devleti Ve Milleti Yok Olmaktan Kurtarmak İçin, “Hastalikli Uzuvlari” Kesip Atmak, “Mikroplari” Topyekûn Temizlemek Gerekliydi. Ve Tabii Milleti, Milletin Öncülerini Bu Gerekliligin Kesin İnanciyla Donatmak... Osmanli’Nin Son Yillarina Ve “Yeni Türkiye”Nin Kurulusuna Damgasini Vuran Elitler Kusaginin Benimsedigi Türk Milliyetçiligi İdeolojisinin Ana Hatlari Böyle Tanimlanabilir. Bu İdeolojinin Biçimlenmesinde, Jön Türk Ögrencilerin, 19. Yüzyil Sonu/20. Yüzyil Basinda Cazip Bir Ögretim Merkezi Olarak Ragbet Ettikleri İsviçre’Deki Etkinlikleri Küçümsenemez Bir Rol Oynamistir. Cenevre Türk Yurdu, Türkçü Akimin Gelismesinde Önemli Bir Ugraktir. Basta Mahmut Esat Bozkurt Olmak Üzere İsviçre’De Tahsil Gören Birçok “Güzide”Nin, Yeni Türkiye’De Önemli Yerlere Gelmesi Tesadüf Degildir.Hans-Lukas Kieser, Etno-Merkezci Ve Sosyal Darwinist Türk Milliyetçiliginin İsviçre Sahnesindeki Fikrî Provalarini Masaya Yatiriyor. Ayrica, Bu Milliyetçi Ögrenci Diasporasinin, Lozan Görüsmelerinde Kamuoyunu Etkilemekteki Rolüne Deginiyor. Son Olarak, “İsviçre Baglantisi”Nin Erken Cumhuriyet Döneminde De Sürdügüne Dikkat Çekiyor: Atatürk’Ün Tarih Görüsünde, Cenevreli Antropolog Pittard’İn Etkisi Vardi – Ve Afet İnan Da Tahsil İçin Pittard’İn Yanina Gönderilmisti...