Uzlet

Dünya Ve Ahirette, Belki De Bütün Hallerin En Yücesi, İnsanın Kendi Benliğini Tamamen Allahu Teâlâ'Nm Zikrine Vermesidir. Ta Ki, Allahu Teâlâ'Dan Başka Her Şeyden Habersiz Kalmalı. Onda, Allahu Teâlâ'Dan Gayri Hiçbir Şey Mevcut Olmamalıdır. Bu Dereceye Ermek De Uzletle Meydana Gelir. Başka Bir Şeyle Hâsıl Olmaz. Çünkü Allahu Teâlâ'Dan Başka Her Şey, Kişiyi Hak Teâlâ'Dan Alıkoyar. Allah'I Düşünmekten Uzaklaştırır. Ancak Halk Arasında Bulunup Da Hak İle Olup İnsanları Yokmuş Sayan Kişiler Onlardan Ayrıdır. Bunlar Da Peygamberlerdir. Buna Örnek, Resûl-İ Ekrem'Dir Ki, Peygamberliğinin İlk Günlerinde Uzlet Köşesini Seçmiş Ve Hirâ Dağı'Ndaki Mağaraya Çekilmiştir. Halktan Da İlgisini Kesmiştir. Bu Hal Peygamberlik Nuru Kuvvet Buluncaya Kadar Sürmüştü. En Son O Dereceye Erişmişti Ki, Vücudu Halkla, Fakat Kalbi Hak İle Oldu.