Biz kılıç ehliydik, onlar kelam ve din ehli.
Biz kılıcımızla, onlar yürekleriyle cihatta…
Ayrı ayrı yola çıktık, yollarımız burada kesişti.
Çünkü aynı yöne gidiyorduk.
“Rum'a!”
“Neden?”
“Türkmen'e hazırlamak için!”
Nasıl oluyor da bu kadar kolay değişiyor her şey?
Bizi kabullenmekte zorlanmıyor bu topraklar.”
Azim ve inanç…
Başımızdaki sultana güven… Türkmen'in umudu Sultan Alparslan.
Ölüme sevinilir mi? “Biz seviniriz.”
Ölüme gülünür mü? “Biz güleriz.”
Sınır koyulacaksa biz koyarız.
“Buradan bu yan Türk yurdu, girilemez!
Girmek isteyen, karşısında bizi bulur.”
Sürekli eksildik, ama sayımız arttı durdu.
Şehit olanın yerine yenisi geldi. Daha çok geldi, hep geldi.
Bu büyük ulusun ölmeye hazır o kadar çok eri var ki.
Belki de en büyük şansı bu! Başka hiçbir ulusta olmayan…
Sancaklarımız dalgalanıyor Malazgirt Ovasın'nda.
Bundan böyle hep dalgalanacak.
Yazar
Ahmet Haldun Terzioğlu