Bir gün sen de seveceksin elbet...
“Ne yapıyor, nerede, kimle,üşüyor mu, uyudu mu, üstünü açtı mı acaba?”
diye gözüne uyku girmeyecek kadar çok seveceksin...
İşte birgün böyle seversen; beni hatırla,
Bir saniyelikte olsa... geçeyim aklının kıyılarından.
Sonra hüzünlen, pişman ol.
Çok özlediğini fark et mesela.
“Ama özledim...” demeye yüzün olmayacak o zaman, bunu bil.
Sonra dönmek için bahaneler arayacaksın.
Üzgünüm ama çaren olmayacak o zaman, bunu da bil.
Sevilmeyip yalnız kaldığında, artık ben yanında olmayacağım.
Sen ne zaman yalnız kalsan; beni çağırdın, ben de bir an bile düşünmeden geldim.
Hak ettin mi?
Tabi ki hayır.
Artık şunu bil, özleminden gebersem de
Ne sana gel diyeceğim, ne de sana döneceğim.
Hoşça kal. O hoş çakalla...