Yoklugunda seni özledik. Sana degen rüzgari, seni örten bulutu özledik. Özlemeyi, özlenilmeyi, sevmeyi, sevilmeyi, sevindirmeyi, sevindirilmeyi özledik Efendim. Aski, gözyasini, müsamahayi, ahlaki, adabi, ihsani, irfani, iz'ani, feraseti, basireti, secaati, celadeti, adaleti, meveddeti, muhabbeti özledik. Izzeti, hikmeti, fitrati, sefkati, hürmeti, devleti özledik. Senden sonra tefrika mesrebimiz, taklit mezhebimiz, cehalet mektebimiz, atalet fitratimiz, hamakat söhretimiz, ihanet sifatimiz, küffar velinimetimiz oldu. Efendim, Sen kendini 'abduhu ve rasuluhu: O'nun kulu ve elçisi' olarak takdim etmistin. Sana iman eden bazilari sana hürmet adi altinda seni kulluktan 'kurtarip' meleklestirerek hayattan disladilar. Bu ifrata karsi baska bazilari da tefrite sapip seni 'güzel örnek' olmaktan çikarip bir 'postaci', bir 'ara kablosu' seviyesinde görerek hayattan disladilar.