Rita. -“Rita mi!?”, “Kodlar misiniz?”, “Aa Rita ne demek?”, “‹sminiz neden böyle?”, “Anan neden böyle bir isim vermi? ki sana?”, “Ha bildi¤imiz papatya yani.”, “Yahudi ne?”, “Bu sizin gerçek isminiz mi?”, “Bir anlami var mi?”, “Helen misiniz?”, “Bu ‹srail var ya!!”, “Yanli? anlamazsaniz, etnik kimli¤inizi sorabilir miyim?”, “Türkçe biliyor musun?”, “Türkçeniz ne kadar düzgün”, “Bayan Rita”, “Nerelisiniz?”, “Memleket nere yani?”, “Çok oldu mu geleli?”, “Baba mi Müslüman?”, “E peki, soyadiniz neden Türkçe?”… “Ötekilestirme” veya gayet yalin haliyle yabancilama, çok defa isimden basliyor. En siradan, en “masum” görünümlü haliyle… Oysa ismi, bir insani tanimaya açilan kapi. Kelimenin her anlamiyla tanimak: Onunla tanismak, onu bilmek ve onu kabullenmek, saymak onu. Her isim, bir insan… Rita Ender, burada dogup büyüyen, burada yasayan ama isimleri isitildigi anda “yabanci” muamelesi gören insanlari anlatiyor. Onlar, isimleriyle maceralarini anlatiyorlar - belki, isimlerinin maceraya dönüsmesini, demek lazim. Tabii bu arada, isimlerinin kendi macerasini da anlatiyorlar, her ismin bir macerasi vardir çünkü. Gila, “nese” demek, bilir miydiniz?