Bu derleme, estetik ile siyaset, sanat ile hayat arasindaki sinirlari
bulaniklastiran teorik ve pratik çabalara katkida bulunmayi amaçliyor.
Sanatin profesyonellesmis ve özellestirilmis bir alana hapsolmasini,
yaraticiligin kültür endüstrileri tarafindan tanimlanmasini reddeden
tartismalar açmayi hedefliyor. Sanatin ve estetigin, devrimci toplumsal
dönüsüm tahayyülleriyle arasindaki organik bagi görünür kilmaya
çalisiyor. Bu dogrultuda, dada, sürrealizm ve sitüasyonizm gibi radikal
avangard hareketlerden 1990’larda baslayan küresel antikapitalist
harekete; Filistin’den Tahrir’e; Paris Sinemateki’nden Emek
Sinemasi’na; Tekel Direnisi’nden Gezi Parki’na ve Özgür Kazova’ya
uzanan mücadeleleri odagina aliyor.
1830 ve 1848 devrimleri sonrasinda sanatçinin ve sanatin toplumsal
rolünü, dönemin devrimci kalkismalari, ayaklanmalar, ütopik sosyalistkomünist akimlar ve Komün olmadan anlayabilir miyiz? Sürrealizmi, o dönemin anarsist ve Troçkist akimlarindan ayri düsünebilir miyiz?
Savas sonrasi Berlin Dada’sini, Rosa Luxemburg, Karl Liebknecht ve
Spartakusbund’u hesaba katmadan açiklayabilir miyiz? Sitüasyonist
Enternasyonal’i, yükselen komünist, anarsist hareketlerden ve 60’larin
radikalizminden bagimsiz ele alabilir miyiz? Ve nihayet, çagdas
sanattaki “politik dönüs” tartismalarini, neoliberal küresellesmeye
karsi hareketlerle arasindaki bakisimi görmeden kavrayabilir miyiz?
Aylin Kuryel, Begüm Özden Firat