“Lâllar, isaretle konusur. Sagirlar, duymadan konusur. Körler, görmeden konusur. Kadinlar, agitlarla konusur...“
Bir göç hikayesi: Kürt asiretlerinin, Irak-Iran-Türkiye arasinda, oradan oraya göçleri; göçte savrulan hayatlar...
Kadinlarin hikayesi: Iradeleri disinda evlendirilen... kaçirilan... eziyet gören... kederinden saçlarini yolan... anca kocayip “cinselligi bitince“ saglam bir mevki kazanan... ve bir yandan hep “terzilik yapan, ekmek pisiren, peynir yapan, yogurt yapan, yemek yapan“, kisaca “kadinlarin zanaatlari“ni isleyip duran kadinlar...
104 yasindaki Naze, ailesinden kaçirilip Yahudilikten Müslümanliga döndürülmesiyle baslayan, içinde kendisini hep “yabanci“ hissettigi hayat hikayesini anlatiyor. Ve tabii tanik oldugu onca baska aci hayati...
Bütün bunlari agitlar, masallar, meseller esliginde anlatiyor. Sadece bir hayat tarzinin, bir “kader“in degil, bir anlati dilinin de son kalan taniklarindan biri belki o!
Naze’nin anlatisini ve hayatini, Irfan Aktan, maharetli röportajciligiyla kusatiyor.
(Tanitim Bülteninden)