On Iki Sandalye, Sovyet Edebiyati’ni mizah, taslama ve ironi unsuruyla
tanistiran Ilya Ilf ve Yevgeni Petrov’un beraber yazdiklari ilk roman.
Eski bir soylu olan Vorobyaninov, kayinvalidesinin ölüm döseginde
açikladigi sirrin ardindan sandalyelere saklanmis elmaslarin pesine
düser. Hazine avciliginda bir de ortagi vardir: Ostap Bender. Ikili,
elmaslarin pesinde Sovyet sehirlerini dolasirken, yeni toplumun
panoramasi okurun önüne boylu boyunca serilir. Sovyet bürokratlari,
mülksüzlestirilmis siniflar, baskent ve tasrada yasanan degisimin
mizahi tasviri, On Iki Sandalye’yi Rus toplumunun 1920’lerin sonundaki
görünümüne dair çarpici bir anlatiya dönüstürür. Ilf ve Petrov, On Iki
Sandalye’de Rus toplumunun kolektif hafizasina kazinacak olan Ostap
Bender tiplemesini ilk kez sahneye çikartirlar.
“Ilf ve Petrov, Sovyetler Birligi’nin parmakla sayilabilecek kadar az ve
basarili taslama yazarlari arasindalardi.”
Chris Berg