Sehirlerin ruhlarini kaybettigi ve birbirine benzedigi biz zaman diliminde, henüz hafizasini kaybetmemis, modernizme direnerek ayakta kalabilmis birkaç kadim sehri dolasirken görüp yasadiklarimdan dolayi kendimi sansli görüyorum. Çünkü henüz modernizme teslim olmamis, ruhunu kaybetmemis, binlerce yillik birikimiyle dipdiri ayakta duran bu sehirlerin son tanigi oldugumu düsündüm her zaman.“ diyen Mehmet Kurtoglu, bu kitabinda Anadolu’nun bir ucundan diger bir ucuna gezdigi gördügü sehirleri gezi-deneme tarzinda kaleme almis ve sehirleri anlatirken ruhunu katmis adeta. Adiyaman, Antakya, Ankara, Amasya, Aydin, Bolu, Adapazari, Bingöl, Mudanya, Bursa, Diyarbakir, Efes, Harput, Hasankeyf, Konya, Mardin, Mersin, Maras, Urfa, Sivas, Kirsehir, Kayseri, Erzincan, Hasankale, Erzurum, Kars, Ardahan, Rize, Trabzon, Çorum, Istanbul vs. birçok sehrin yer aldigi bu kitap yazarinin deyisiyle masa basinda yazilmis kitap degil, uzun okumalar, gezi ve gözlemler sonucu kaleme alinmis. Yazar, gezip-gördügü yerlerin ruhunda biraktigi izdüsümlerden dolayi kitabinin adini “Ruhumu Kusatan Sehirler“ koymus. Her satirini hissederek ve yasayarak yazmis. Bu kitap bir seyahat kitabi oldugu kadar, bir kültür kitabi... Sehir üzerine kafa yoranlarin, daha dogrusu kusatan ve kusatilan sehirlerin kitabi! (Arka Kapak)