Rüyalarin dili ve kurgusuyla yazilmis bir muhalefet manifestosu…
Ekolojik yikima, yoksullasan dile, muglâklasarak yönünü kaybeden politik söyleme ve ülke gündemine edebi ve ebedi bir baskaldiri metni.
“Istanbul kadar sevilmemis baska bir sehir
var midir? Evleri öyle istenmemis, baska bir sehir, gizlice hep bunu düsündüm sonra...
Kiyilarindaki camileri, islak kibrit kutularina benzetip sevdigim sehir.
Milyonlarca insaniyla kimsesiz Istanbul.
Birer birer sökülüyordu bostanlar…
Yoksuluna mi üzüleceksin, çilegine, lahanasina mi? Ayaklandi gençler, boyalarinin rengi siyah, sürüyorlar duvarlara, Amerika defol!..
Zam! Zam! Zam!.. Kokusu var zamanin, sarar solugunu insanin, dali yapragi yok, görünmez agaci boslugun demisler, vurup devirdiler hepsini.
Son bakisin sizisiyla yanlis kurulup dökülmüstü dilimizden o cümle:
‘Biz bu sehre üzgünüz...’”