Her sinifta, her okulda göçmen, Almanci çocuklar vardi demek. Garip
çibanlar... Yazlari ailelerinin gelmesini bekleyen, geldiklerindeyse
yasamlarinin akisi degisen, kesintiye ugrayan, bir ayligina anali-babali
olmanin ayricaligina kavusan ama çogunlukla bu anne-babayi nereye
koyacagini bilmeyen yaz çocuklari. En çok da temmuz çocuklari.
Arada kalmis bir kusak, Almancilarin ikinci kusagi. Asklar,
tereddütler, küçümsemeler, kollamalar, kardesler, çocuklar, anneler,
memleketten gelenler, memlekete dönenler… Herkes hayatini yasiyor
iste… Herkes acisini tasiyor iste…
Menekse Toprak, evleri konusturan, vicdani çagiran bir dille,
göçmenleri, sürüklenenleri anlatiyor.
Temmuz Çocuklari, ugultulu yollarin, tekerrür eden kederlerin
romani…