Yaşam döngümüz o kadar dar zaman aralığına sıkışmış ki
Yaşamın kendine özgü sıkça değişen algoritmasında
Her gün yeni bir heyecan, bir diriliş
Belki de beklenmeyen bir çöküş
Tükenip giden günler
Vicdansız kalpleri es geçiyor
İnandığımız her şeyi sorguluyoruz
Belki dönüp geriye bakmamız bu yüzden
Nedense hep güzel günleri anımsamaya çalışıyoruz
Ama hiç kimse kendi çocukluğunu ve gençliğini
Geri alacak kadar zengin değildir
Biriktirdiğimiz kötü anılar zamanla silinse de
Bizi daha dinginleştiriyor
Yaşamın kıyısında sürekli dolaşıp
Tutunacak bir dal arıyoruz